Off Anne..

         Aşk biter mi anne ? Bir gün, ömründe kördüğüm olan adamın artık hiç bir şey ifade etmediğini görmek can acıtır mı ? Ben bunları öğrenmek istemiyorum. Sonsuzluk yok ama ne olur bu sefer her şey sonsuz olsun. Ben bu adamı delirmiş gibi seviyorken. Bir yerlerden abu hayat suyu bulmalıyım. Yapmalıyım bunu. Ya da o ölümsüzlüğü bulan lokman hekimin not defterini bulmalıyım. Bulmalıyım ve sonsuz olmalıyız. 

       Bitmemeli eskimemeli yıpranmamalıyız. Sonsuzluğun ilki ve sonu olmalıyız biz. Biz hak ettik bunu. Ben hak ettim. Çektiğim onca şeyden sonra, çocukluğumu, hayallerimin saflığını, gençliğimin en masum yıllarını vermişken; hak ettim ben bu sonsuz mutluluğu.

        İmkansızlığın olmadığı bir dünya bulurum sonra. Keşkelerin lügattan silindiği bir dünya. Günlük güllüstanlık bir evren keşfederim. Üçümüz için kocaman bir dünya kurarım sonra. Mutlu oluruz. Mutluluğun dibine düşeriz. Son damlasına kadar iliklerimizde hissederiz. 
  

    Ve ben bunları yazarken bile ne kadar imkansız. Nefret ediyorum sevdiğim
bizi vuslatımızdan uzak tutan her şeyden. Gece yastığa kafamı koyduğumda içi gülen gözlerini bulamadığımda içten içte kopuyorum. İçimde ki yangında yanıyorum. Bir şey yap diyemiyorum sana. Aileni bir sevda uğruna kaybet demek bencillik oysa ben hep sencildim..



     Bir gün her şeyi değiştirecek gücüm olacak. Ve o gün tek başımıza olacağız. Sen kendi yolunu çoktan çizmiş olacaksın. İstemeye istemeye. Öle öle. Yapabileceğin hiç bir şey kalmadığında biz öleceğiz. Dışarıdan bakan yaşadığımızı sanacak oysa ki ruhlarımızı kaybetmiş olacağız çoktan.


     Bir sabah uyandığımda artık hayata devam etmem gerektiğini fısıldayacağım içime. O her ne kadar diretse de yeneceğim onu. İşte o gün tekrar seveceğim seni. Uzaktan. Görmeden. Haberini bile almadan. Sadece adını bilerek. Şehrine gelirim belki Sırf havasını koklamak için. İçinde kokunu bulmak için. Rüzgarı sevdiğin için yönümü rüzgara veririm. Sevdiğin yerlere giderim izini ararım. 
Başka bir ihtimali yok sevdiğim. Senin her gece başka bir kadınla uyuyup uyandığını düşünmenin ölümden bir farkı yok. Ev mezar olur. Hayat azap. 



     Senle yaptığımız her şeyi unuturum belki sonra. Çok sonra.. Artık saçlarım ağarmış olur. Adın hala aklımda. Kızım evlenmiş olur o zaman yalnızlığa alışmışımdır kesin. Bembeyaz saçları olan bir nene olurum. Torunlarıma anlatırım kara sevdamızı. Belki sen beni çoktan unutmuş olursun. Nede olsa koşturman gereken çocukların ve bir eşin olmuştu. Ben sevdanla yana yana yaşlanmış olurum. Kalbim ilk gün ki gibi adınla bütünleşir.


        Anneme soruyorum ben bu sevda ile nasıl başa çıkacağım ? Nasıl onsuz olmaya dayanacağım ? Nasıl hazmedeceğim benim olanın başkasına verilişini ?



       Bu yüreğimdeki yangını nasıl durduracağım anne diyorum. Dizine yaslayıp başımı geleceğe ağlıyorum. Beraber kahroluyoruz. 
Beraber bitiyoruz. Anne diyorum ben boyumdan büyük sevdim. Boyumdan büyük işlere kalkıştım. Bu yükü nasıl kucaklayacağım anne.Benim küçücük kalbim kocaman severken bu yok oluşu nasıl anlatacağım ona. Biz bitiyoruz anne. 
O başka bir kadının koynunda, ben Senin ayak ucunda...